Kiedy spadł pierwszy śnieg w mediach społecznościowych pojawiło się mnóstwo relacji właścicieli psów z zimowych spacerów. Radośnie hasające, tarzające się w śniegu i nurkujące w zaspach  czworonogi, to zdecydowanie uroczy widok. Niestety zima nie zawsze i nie dla wszystkich bywa łaskawa. W tym roku zagościła na dobre szczodrze obdarowując wszystkimi atrybutami – mrozem, śniegiem, zimnym wiatrem i lodowymi soplami, a w pakiecie otrzymaliśmy… zasolone chodniki – wróg wszystkich psich łapek! Kontakt z solą sprawia psu ból, może przyczyniać się do powstawania otarć, ran a nawet owrzodzeń. Jeśli jest możliwość, to najlepiej ominąć takie miejsce, ale czasami bywa to trudne. Właściciele małych psów mogą je w ostateczności wziąć na ręce i przenieść, ale co ma zrobić opiekun dorosłego nowofundlanda? Raczej go nie przeniesie, ale może zadbać o pielęgnację psich łap. Przed spacerem warto użyć specjalnego balsamu, wazeliny lub innego specyfiku z lanoliną, który pomoże chronić łapy. Natomiast po powrocie do domu można przemyć łapki czystą wodą, aby wypłukać resztki soli i śniegu oraz wytrzeć je ręcznikiem.

​

Predyspozycje  rasowe i osobnicze, wiek, kondycja i struktura szaty sprawiają, że psy różnie znoszą przebywanie w niskich temperaturach. Są rasy psów, które przynajmniej teoretycznie, lepiej sobie radzą – na przykład husky najprawdopodobniej lepiej zniesie przebywanie na zewnątrz w chłodny dzień niż charcik włoski. Berneńskie psy pasterskie mojej koleżanki uwielbiają przebywać na mrozie, kładą się w śniegu i za nic nie chcą wracać do domu. Z kolei foksterier sąsiadów wyrywa z klatki jak z procy, ale po kilkunastu minutach spaceru kiedy łapki są „zakulkowane” śniegiem, pies woli wrócić do domu.  Na negatywne skutki zimna bardziej narażone są psy stare i schorowane niż młode i pełne energii. W procesie udomowienia psy przystosowały się do naszego trybu życia. Mieszkamy w ciepłych, dobrze ogrzewanych (czasami przegrzewanych) pomieszczeniach. Psy coraz rzadziej wykonują pracę, do której pierwotnie były predysponowane, a coraz więcej czasu spędzają na kanapie. To wszystko sprawia, że zmiana temperatur o kilka a nawet kilkadziesiąt stopni przy wychodzeniu z ciepłego domu na zewnątrz  jest bardzo nieprzyjemna. Niektóre psy wydają się być bardzo zadowolone z aktywności na śniegu, ale tylko do momentu kiedy futro nie jest mokre, bo wtedy robi się im zimno.

Po czym poznać, że psu jest zimno?

Bacznie obserwujmy psa. Pies, który odczuwa dyskomfort z powodu niskiej temperatury często trzęsie się z zimna, podkula ogon i popiskuje. Zdarza się, że jego sierść jest zjeżona, a pies zawraca do domu, jest niemrawy, powolny i ospały, niechętnie reaguje na wołanie opiekuna. Jeśli zazwyczaj chętnie witał się z innymi psami, a teraz ich unika, to również może to być spowodowane odczuwanym przez psa wyziębieniem.

Co zrobić kiedy nasz pies marznie na spacerze?

Możemy mu zaoferować odpowiednie psie ubranie. Ubieranie psów to temat dość kontrowersyjny i niekiedy budzący skrajne emocje. Większość psów nie przepada za ubieraniem, bo nie jest to dla nich  naturalne. Jeśli nie ma takiej potrzeby, to pozwólmy psu być psem. Zdarza się jednak, że psy marzną i wtedy dobrze jest zadbać o jego komfort, przygotowując go do założenia derki czy kurtki. Celowo napisałam przygotowując go, aby zwrócić uwagę na dobrostan psa i zbudowanie pozytywnego skojarzenia metodą małych kroków.

Nie każdy pies lubi śnieg. Zdarza się, że zabawy na śniegu bardzo podobają się psu, ale ich konsekwencje już niestety mniej. Wiedzą o tym właściciele psów długowłosych. Przy niskich temperaturach śnieg jest lekki i puszysty, ale kiedy temperatura jest bliska zeru staje się ciężki, zbity i przyczepia się do sierści tworząc ciężkie kule. Bywa też zmorą dla psów długouchych – oblepione śniegiem uszy stają się bardzo ciężkie, co jest nie tylko bardzo nieprzyjemne dla psa, ale może wywoływać ból i odmrożenia. Jak sobie z tym radzić? Możemy zamówić psu odpowiedni kombinezon, który chroni już nie tylko tułów, ale również łapy. Jeśli opiekun zdecyduje się go zakupić musi zwrócić uwagę na następujące kwestie: kombinezon nie może krępować psu ruchów, powinien być wykonany z oddychającej tkaniny, która nie filcuje sierści, a krój i rozmiar dobrany do konkretnego osobnika. Psy z długimi uszami można wyposażyć w specjalne nauszniki, tzw. snoody. Podobnie jak z kombinezonem należy psa przyzwyczaić do ich noszenia.

Jak zaplanować spacer?

Zimą lepiej jest pójść na krótki, ale aktywny spacer – możemy zwiększyć ilość spacerów, ale skrócić ich czas. Jeśli chcemy potrenować z psem np. posłuszeństwo, to unikajmy ćwiczeń statycznych, a wykonujmy więcej dynamicznych, wymagających poruszania się. Absolutnie nie zostawiajmy psa pod sklepem! Siedzenie w jednym miejscu na zamarzniętym chodniku, może mieć poważne konsekwencje. W miarę możliwości zaplanujmy najdłuższy spacer na porę dnia kiedy jest najcieplej, czyli zazwyczaj około południa. Jeśli wybieramy się na spacer w bardziej odległe miejsce, do którego zamierzamy jechać samochodem przygotujmy psu odpowiednie warunki. Możemy zaścielić ciepły drybed lub kocyk. Jeśli uprawiamy jakiś zimowy sport lub po prostu byliśmy na aktywnym spacerze, a nasz pies akceptuje derkę, możemy mu ją założyć na czas jazdy samochodem. Zima zaskakuje drogowców, ale wcale nie musi zaskakiwać opiekunów psów. Wystarczy się do niej odpowiednio przygotować!

Wolniej się porusza i więcej śpi. Czasami niedowidzi albo niedosłyszy. Zdarza się, że coś mu dolega, wymaga częstszych wizyt u weterynarza. Może ma mniejszy apetyt albo zupełnie na odwrót – zapomina, że już jadł. Wciąż potrzebuje uwagi i ciepła. Psi senior…

Kiedy pies jest seniorem? Wszystko zależy od rasy. Przyjmuje się, że u małych ras, to 10 – 12 rok życia. Rasy średnie osiągają wiek senioralny szybciej, bo około 8 – 10 roku życia. W przypadku ras dużych procesy starzenia postępują najszybciej i stają się seniorami mniej więcej w wieku 6 – 8 lat. Oprócz rasy będą o tym decydowały względy osobnicze, warunki środowiskowe i wiele innych czynników. Każdy opiekun chciałby, aby jego pupil żył jak najdłużej w dobrym zdrowiu. Co możemy zrobić, aby tak było? Jak dbać o psiego seniora?

• Profilaktyka – wiele chorób można wykryć na bardzo wczesnym etapie. Jeśli zauważymy zmiany w zachowaniu naszego psa warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. Pamiętajmy o regularnym zabezpieczeniu psiaka od kleszczy i szczepieniach. Niekiedy profilaktyczne badania krwi są w stanie wykryć problem jeszcze zanim pojawią się pierwsze symptomy choroby! Odpowiednio dobrane leki mogą znacząco poprawić komfort czworonoga i utrzymać go w formie na długo.

• Dostosowanie przestrzeni – bardzo istotne w przypadku psów z problemami z układem ruchu i dysfunkcją wzroku. Miska z wodą powinna znajdować się w łatwo dostępnym miejscu. Być może trzeba będzie wymienić miski na takie, z których psu łatwiej będzie jeść i pić. Jeśli nasz pies przyzwyczajony jest do spania na fotelu lub kanapie i ma problem ze wskakiwaniem możemy ustawić jakiś podest lub rampę, aby mógł nadal tam leżeć. Psy, które tracą wzrok mogą obijać się o meble i być zdezorientowane. Zadbajmy o to, aby przestrzeń była w miarę możliwości stała, nie przestawiajmy nagle mebli. W przypadku psów niewidomych możemy im kupić lub zrobić specjalną obręcz dystansującą mocowaną do obroży. Zapewni psu poczucie bezpieczeństwa i ułatwi poruszanie się. Jeśli mieszkamy w bloku a nasz pies ma problemy z pokonaniem schodów należy zastanowić się czy nie zacząć go znosić. W przypadku większych psów można zakupić specjalną uprzęż asekuracyjną wspomagają poruszanie się.

• Zapobieganie nadwadze – z wiekiem przemiana materii staje się wolniejsza i zdarza się, że psy tyją. Otyłość sprzyja powstawaniu chorób i obciąża stawy. Jeśli zauważymy, że nasz senior przybiera na wadze rozważmy zmniejszenie porcji lub obniżenie kaloryczności posiłku. Pamiętajmy, że starsze psy również mogą być aktywne! Odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne zapobiegają zanikom mięśni, a co za tym idzie dłużej utrzymują psy w dobrej formie.

• Aktywność i stymulacja intelektualna – zapobiegają demencji i opóźniają procesy starzenia się mózgu. Psy, które są poddawane procesowi uczenia się w starszym wieku starzeją się wolniej! Dostarczenie stymulacji poznawczej mogą zapewnić zajęcia brainwork lub nosework, które będą odpowiednie również dla psiaków z dysfunkcjami narządu ruchu.

• Wygodne miejsce do wypoczynku – odpowiednio dobrane legowisko, to takie które jest dostępne psu. Starsze psy mogą mieć problem z wchodzeniem na wyższe posłania. Dobrym wyborem będzie niezbyt wysoki materacyk. Pamiętajmy też o zapewnieniu komfortu termicznego. W naszym sklepie proponujemy legowiska z gąbki z warstwą Memory Foam. Jest to antyalergiczna pianka poliuretanowa, która ma za zadanie dopasować się do kształtu zwierzęcia i dbać o jego wygodę, podczas ciągłego użytkowania.

• Odpowiednie akcesoria spacerowe – potrzeby naszego psa zmieniają się z wiekiem. Zdarza się, że powodu problemów z układem ruchu potrzebne są odpowiednio dobrane szelki lub obroża. Można też dobrać lżejszy karabińczyk do smyczy. W naszej ofercie mamy specjalne szelki bezuciskowe zalecane również psim seniorom.

Nasz szczeniak od małego będzie spędzał dużo czasu biegając, skacząc i bawiąc się. Ma to duży wpływ na jego stawy. Możemy pomóc je chronić, dodając do posiłków odpowiednie suplementem diety. Ważny będzie również wysiłek fizyczny dostosowany do wieku oraz możliwości czworonoga, który pomoże ochronić szczenię przed dyskomfortem i wyniszczającymi skutkami zapalenia stawów w starszym wieku. Tylko dlatego, że sami uwielbiamy biegać, nie oznacza, że należy za wszelką cenę forsować w ten sposób wspólne spędzanie czasu z naszym pupilem.

Oczywiście dysplazja stawu biodrowego i inne schorzenia mogą dotknąć każdego psa. Jednak niektóre rasy są bardziej podatne na rozwój tych problemów zdrowotnych niż inne, w tym owczarki niemieckie, labradory i golden retrievery. Starsze psy mogą cierpieć na bóle stawów i sztywność. Dobrym rozwiązaniem będzie zamiana legowiska na ortopedyczne, które zapewni im większe wsparcie. Należy upewnić się, że jest łatwo dostępne, podobnie jak miski na jedzenie i wodę. Starsze psy często tracą słuch i wzrok, więc bądźmy cierpliwi i wyrozumiali dla swojego przyjaciela.

Alergia lub nietolerancja pokarmowa, to jedna z najczęstszych przyczyn zmiany diety naszych pupili. Psy, które często wykazują objawy, takie jak wzdęcia, biegunka, swędzenie, wymioty czy łuszcząca się skóra, mogą na nią cierpieć. Zdarza się również, że istnieją inne przyczyny tych problemów, dlatego warto zawsze skonsultować się z zaufanym lekarzem weterynarii.

Od czasu do czasu jesteśmy zmuszeni wprowadzić zmianę w diecie. Ponieważ każda zmiana wymaga przystosowania się organizmu, a zwłaszcza jelit, nie powinna być przeprowadzana zbyt często, a jeżeli już, to przede wszystkim delikatnie.

Obok alergii/ nietolerancji, jednymi z najczęstszych przyczyn, powodujących konieczność przejścia na inny rodzaj pożywienia może być:

– zdiagnozowanie przewlekłej choroby, która wymaga specjalnej diety np. przy cukrzycy lub niewydolności nerek

– nadwaga lub niedowaga pupila

– konieczność przejścia z karmy dla szczeniąt na karmę dla dorosłych lub w późniejszym okresie na karmę dla seniorów

Aby zwierzak jak najlepiej to zniósł, dobrze jest stopniowo przez ok. tydzień, dodawać nową karmę do starej i powoli zwiększać proporcje tej nowej. Większość psów dobrze radzi sobie z tego typu zmianą. Zdarzają się jednak bardzo wrażliwe zwierzaki i wtedy należy ten okres adaptacji przedłużyć. Trochę inaczej wygląda sytuacja przy zmianie diety z karmy np. suchej na morką. Nie zaleca się wtedy mieszania,  ze względu na różne czasy trawienia w żołądku. Lepiej jest podawać nowy pokarm stopniowo w odstępach kilku godzin. Przy okazji takiej zmiany, niech nas nie zdziwi ilość wypijanej wody.  Przy mokrej karmie, psiak będzie pił znacznie mniej niż przy suchej.

Właściciele czworonogów starają się zapewnić swoim pupilom wszystko co najlepsze, dbają o ich rozwój fizyczny, wybierają bezpieczne zabawki, kupują odpowiednie akcesoria oraz bilansują dietę. Żywienie psów, to temat często poruszany na różnych grupach zrzeszających właścicieli konkretnych ras – jedni preferują żywienie zbliżone do naturalnego, a inni wybierają gotowe karmy. Jedno jest pewne – psia dieta różni się od ludzkiej, a produkty, które dla ludzi są smaczne i zdrowe mogą okazać się trujące dla psów.

Produkty szkodliwe dla psów to:

Awokado

Toksyczna jest pestka i skórka, owoce zawierają substancję o nazwie persin (obecną w liściach, skórce i pestce), która wywołuje biegunkę i wymioty; możemy dać psu sam miąższ, ale należy pamiętać, że duża zawartość tłuszczu w tym owocu może wywołać sensacje żołądkowe.

Czekolada i kakao

Te przysmaki mogą okazać się bardzo niebezpieczne – im więcej kakao zawiera czekolada – tym gorzej dla naszego pupila; kakao jest źródłem teobrominy – substancji, która jest trucizną dla psów; skutki zjedzenia czekolady będą różne w zależności jakiego rodzaju czekoladę zjadł nasz pies i jak dużo kakao ona zawiera.

Winogrona i rodzynki

Wystarczy kilka owoców, aby pies poczuł się źle, objawy zatrucia mogą pojawić się nawet po kilku dniach od spożycia, niestety nie wiadomo dokładnie, która substancja jest groźna dla czworonoga, zatrucie tymi owocami może doprowadzić nawet do niewydolności nerek.

Czosnek, cebula i szczypiorek

To kolejne zakazane produkty, po zjedzeniu tych warzyw w organizmie psa zostają uwolnione substancje, które powodują uszkodzenie czerwonych krwinek, w konsekwencji prowadzi to do anemii, osłabienia i objawów gastrycznych.

Orzechy

Niektóre orzechy jak na przykład orzeszki ziemne, migdały, pistacje czy orzechy nerkowca są bezpieczne dla psa; najbardziej szkodliwe są natomiast orzechy makadamia, zawarta w nich szkodliwa substancja powoduje wymioty, drgawki, bladość błon śluzowych, osłabienie mięśni tylnych kończyn i sprawia, że nasz pupil wymaga pomocy weterynaryjnej.

Ksylitol

Wszystkie produkty zawierające ksylitol są bardzo szkodliwe dla psa, zjedzone w dużych ilościach mogą prowadzić do śmierci; wszystko przez to, że ksylitol bardzo szybko wchłania się do krwioobiegu powodując szybkie uwolnienie insuliny, prowadzi to do hipoglikemii (niski poziom cukru we krwi).

Mleko i produkty mleczne

Na ogół psy nie mogą ich spożywać z uwagi na zawartą w nich laktozę, objawy nietolerancji laktozy to biegunki, gazy i wzdęcia, białko mleka krowiego również może uczulać psa.

Inne produkty, na które należy uważać i nie podawać ich psu to: pestki owoców (wiśni, moreli, jabłek, brzoskwiń), kocia karma, alkohol i kofeina.

Pamiętajmy, aby przechowywać powyższe produkty w miejscu niedostępnym dla psa. A jeśli już zdarzy się, że nasz pies zje coś, co może być dla niego potencjalnie szkodliwe, udajmy się najszybciej jak to możliwe do lekarza weterynarii. Szybka pomoc ograniczy negatywne skutki jakie mogą wywołać toksyny i umożliwi skuteczne leczenie.

Nadejście wiosny to piękny czas dla wszystkich lubiących długie wędrówki i spacery. Niestety to też okres zwiększonej aktywności kleszczy. Kierując się zasadą, że lepiej zapobiegać niż leczyć warto przemyśleć jak skutecznie zabezpieczyć naszego psa przed chorobami przenoszonymi przez kleszcze.

A tych sposobów mamy kilka, oto najpopularniejsze metody:

Obroża przeciw pchłom i kleszczom

Na rynku mamy różne obroże nasączone substancjami odstraszającymi kleszcze. Jedną z bardziej popularnych jest obroża firmy Foresto (w innych krajach funkcjonuje pod nazwą Soresto. Obrożę należy dobrać pod względem wagi psa i założyć na szyję, tak aby dobrze przylegała i jednocześnie nie podduszała pupila (zasada dwóch palców). Można ją stosować u psów dorosłych i szczeniąt powyżej 7 tygodnia życia. Substancje czynne zawarte w obroży (imidaklopryd i flumetryna) wydobywają się z niej i wnikają przez skórę. Aby zwierzę miało pełną ochronę musi upłynąć czas (zwykle 48h) od momentu jej założenia. Producent deklaruje: „Produkt wykazuje długotrwałą skuteczność roztoczobójczą (zabija kleszcze) w przypadku inwazji kleszczy (Ixodes ricinus, Rhipicephalus sanguineus, Dermacentor reticulatus) oraz odstraszającą (zapobiega żerowaniu) przy inwazji kleszczy (Ixodes ricinus, Rhipicephalus sanguineus) przez okres 8 miesięcy. Produkt wykazuje skuteczne działanie przeciwko larwom, nimfom i dorosłym osobnikom kleszczy.” Obroża to ekonomiczne i wygodne rozwiązanie, ale może nie sprawdzić się u psów z długim włosem – piękna kryza na szyi może utrudniać przenikanie substancji czynnej do skóry i tym samym może być ona nieskuteczna. Zdarzają się też nadwrażliwości na substancje czynne, które są przeciwskazaniem do jej stosowania.

Krople „spot-on”

Krople to bardzo popularny, ale mniej wygodny w użyciu niż obroża środek na kleszcze. Ich czas działania jest krótszy niż w przypadku obroży – zazwyczaj krople chronią czworonoga przez około 4 tygodnie. Spot-on należy zaaplikować psu bezpośrednio na skórę w okolicy łopatek rozgarniając sierść. Dawkę (odpowiednią wielkość pipety) dobiera się pod względem wagi psa. W zależności od firmy, która je produkuje zawierają różne substancje czynne (np. permetryna, fipronil). Jeśli nasz pies uwielbia wodę i często pływa działanie kropli prawdopodobnie będzie słabsze lub krótsze z uwagi na możliwość wypłukiwania substancji. Jeśli używamy kropli, w których substancją czynną jest fipronil nasz pies nie powinien pływać w rzece czy stawie. Roztwór przedostając się do cieków wodnych może być niebezpieczny dla ryb i innych organizmów wodnych. Krople powinny skutecznie odstraszać kleszcze, a w przypadku kiedy ten jednak się wbije powinny go unieszkodliwić.

Spraye odstraszające kleszcze

Spraye mają za zadanie chronić psa i odstraszać kleszcze. Jednym z najpopularniejszych preparatów jest Frontline Spray. Substancją czynną jest fipronil, więc tutaj również należy mieć na uwadze, że jest to środek niebezpieczny dla ryb i innych organizmów wodnych. Producent podaje, że stosowanie kąpieli nie wpływa na skuteczność działania preparatu. Środek ten należy zaaplikować psu bezpośrednio na skórę odgarniając sierść tak, aby płyn znalazł się na skórze grzbietu, pleców, karku, na bokach, brzuchu oraz nogach. Następnie należy go wetrzeć w skórę zwierzęcia. Zabieg trzeba wykonać w dobrze wentylowanym pomieszczeniu lub na zewnątrz. Dawkowanie dobieramy do wagi psa – 3 do 6 ml preparatu na kg masy ciała, co odpowiada 2 do 4 naciśnięciom pompki dozownika w przypadku flakonów 250 ml. Pies zyskuje ochronę na okres 3 miesięcy.

Tabletki

To chyba najbardziej kontrowersyjny środek na kleszcze, który ma tyle samo zwolenników co i przeciwników. Jak każdy lek, tak również tabletki, mogą wywołać działania niepożądane. Dlatego zawsze przed ich podaniem trzeba skonsultować się z lekarzem weterynarii. Warto wykonać psu podstawowe badania krwi, aby ocenić stan zdrowia naszego pupila i monitorować go w trakcie podawania tych preparatów. Przeciwnicy tabletek twierdzą, że są one niebezpieczne, bo bardzo obciążają organizm psa. Zwolennicy z kolei uważają, że jest to najskuteczniejszy sposób walki z kleszczami i ewentualne skutki niepożądane to nic w porównaniu z zagrożeniem śmiertelnymi chorobami przenoszonymi przez kleszcze. Dużo zależy od tego gdzie mieszkamy, jakie mamy tereny spacerowe do dyspozycji, jak dużo kleszczy występuje na naszym terenie oraz jakiego rodzaju osobniki bytują w miejscu naszych wędrówek. Poza tym każdy pies ma swój indywidualny zapach, który zmienia się pod wpływem zaaplikowania określonych substancji. Nie jest powiedziane, że to co działa u jednego psa, zadziała też u innego. Jeśli stosowane przez nas obroże czy krople są skuteczne, to rzeczywiście podawanie psu tabletek może nie być konieczne, ale jeśli po spacerze znajdujemy wbite kleszcze i widzimy, że zastosowane preparaty nie są skuteczne, to czas aby zastosować bardziej radykalne metody. Dwa najpopularniejsze preparaty to Bravecto (Fluralaner) i Simparica (Sarolaner). Różnią się nie tylko substancją czynną, ale również czasem działania. Bravecto podajemu psu raz na 12 tygodni, natomiast Simparcia zabezpiecza psa na okres 5 tygodni. W obu produktach należy dobrać moc tabletki do wagi psa. W ulotkach jest napisane, że kleszcze muszą znajdować się na zwierzęciu i rozpocząć odżywianie w celu kontaktu z substancją czynną. Stosowanie tabletek nie odstrasza kleszczy – psy nadal mogą je nam przynosić na sierści do domu.

Naturalne olejki, spraye, suplementy

To kategoria produktów, która stanowi uzupełnienie ochrony przeciw kleszczom, a ich zadaniem jest zmiana zapachu zwierzęcia tak, aby był nieatrakcyjny dla kleszczy. Rośliny, których te stworzenia nie lubią to na przykład lawenda, eukaliptus, kocimiętka, czystek, trawa cytrynowa, geranium, cedr czy czosnek. Możemy samodzielnie przygotować spray z olejków tych roślin lub zakupić gotowy preparat, którym spryskujemy psa przed spacerem. To na co należy uważać, to ewentualna nadwrażliwość psa na te substancje. Pamiętajmy też, że różne zapachy mogą być dla psów nieprzyjemne, a zaaplikowanie ich na sierść może wpływać na komunikację naszego czworonoga z innymi psami.

Co jeszcze możemy zrobić, aby uchronić się przed kleszczami?

Wybierając miejsca spacerowe warto zastanowić się gdzie kleszcze lubią przebywać i jakie warunki będą dla nich sprzyjające. Kleszcze bytują najczęściej w trawach, lubią wilgotne lasy, parki i skwery. Bywają na miejskich trawnikach, na skraju polany czy brzegu ścieżki. Preferują środowisko ciepłe i wilgotne, ale można je spotkać w zasadzie przez cały rok. „Na przednich odnóżach mają niezawodny „radar” (organ wyczuwający zapachy, feromony, ciepło, stężenie dwutlenku węgla), dlatego wyczuwają ofiarę z daleka. Kleszcze rozpoznają 40-50 zapachów, w tym amoniak i kwas masłowy występujący w pocie oraz dwutlenek węgla zawarty w powietrzu wydychanym przez potencjalną ofiarę. Reagują na zmianę temperatury (gdy ofiara rzuca cień) i wibracje. Kolor ubrań? Nieprawda, że ciemne ubrania chronią przed kleszczami (one są ślepe).”[1] Pamiętam jak w zeszłym roku wybraliśmy się ze znajomymi na spacer z psami do wilgotnego lasu. Była wiosna, ciepły, słoneczny dzień. Spacerowaliśmy sobie niespiesznie leśną ścieżką kiedy pojawili się ludzie na koniach. Konie nas minęły i szybko zniknęły za zakrętem, a my dalej podążaliśmy ścieżką. I właśnie wtedy nasze nogawki spodni zrobiły się… czarne od kleszczy! Uciekliśmy stamtąd w mgnieniu oka, a z siebie i psów zdjęliśmy wtedy kilkaset kleszczy! Sprzyjające warunki środowiskowe, wibracje, zapach potu i zmiana temperatury ściągnęły na nas prawdziwą plagę!

Wyobraźcie sobie, że teraz kiedy piszę ten artykuł po laptopie idzie mi… kleszcz! Co za ironia i złośliwość – wymądrzasz się o tym jak skutecznie walczyć z tymi osobnikami i taki jeden bezczelnie pokazuje, że nie ma łatwo! Sprawdzajcie siebie i swoje psy po każdym spacerze, zastosujcie wszystko to, co na Waszym terenie działa najlepiej. A kiedy zachowanie pupila wzbudzi Wasz niepokój – działajcie! Szybkie wdrożenie leczenia ratuje psu życie!

[1] https://tygodniksanocki.pl/2017/05/06/kleszcze-na-podkarpaciu/