Kiedy spadł pierwszy śnieg w mediach społecznościowych pojawiło się mnóstwo relacji właścicieli psów z zimowych spacerów. Radośnie hasające, tarzające się w śniegu i nurkujące w zaspach  czworonogi, to zdecydowanie uroczy widok. Niestety zima nie zawsze i nie dla wszystkich bywa łaskawa. W tym roku zagościła na dobre szczodrze obdarowując wszystkimi atrybutami – mrozem, śniegiem, zimnym wiatrem i lodowymi soplami, a w pakiecie otrzymaliśmy… zasolone chodniki – wróg wszystkich psich łapek! Kontakt z solą sprawia psu ból, może przyczyniać się do powstawania otarć, ran a nawet owrzodzeń. Jeśli jest możliwość, to najlepiej ominąć takie miejsce, ale czasami bywa to trudne. Właściciele małych psów mogą je w ostateczności wziąć na ręce i przenieść, ale co ma zrobić opiekun dorosłego nowofundlanda? Raczej go nie przeniesie, ale może zadbać o pielęgnację psich łap. Przed spacerem warto użyć specjalnego balsamu, wazeliny lub innego specyfiku z lanoliną, który pomoże chronić łapy. Natomiast po powrocie do domu można przemyć łapki czystą wodą, aby wypłukać resztki soli i śniegu oraz wytrzeć je ręcznikiem.

​

Predyspozycje  rasowe i osobnicze, wiek, kondycja i struktura szaty sprawiają, że psy różnie znoszą przebywanie w niskich temperaturach. Są rasy psów, które przynajmniej teoretycznie, lepiej sobie radzą – na przykład husky najprawdopodobniej lepiej zniesie przebywanie na zewnątrz w chłodny dzień niż charcik włoski. Berneńskie psy pasterskie mojej koleżanki uwielbiają przebywać na mrozie, kładą się w śniegu i za nic nie chcą wracać do domu. Z kolei foksterier sąsiadów wyrywa z klatki jak z procy, ale po kilkunastu minutach spaceru kiedy łapki są „zakulkowane” śniegiem, pies woli wrócić do domu.  Na negatywne skutki zimna bardziej narażone są psy stare i schorowane niż młode i pełne energii. W procesie udomowienia psy przystosowały się do naszego trybu życia. Mieszkamy w ciepłych, dobrze ogrzewanych (czasami przegrzewanych) pomieszczeniach. Psy coraz rzadziej wykonują pracę, do której pierwotnie były predysponowane, a coraz więcej czasu spędzają na kanapie. To wszystko sprawia, że zmiana temperatur o kilka a nawet kilkadziesiąt stopni przy wychodzeniu z ciepłego domu na zewnątrz  jest bardzo nieprzyjemna. Niektóre psy wydają się być bardzo zadowolone z aktywności na śniegu, ale tylko do momentu kiedy futro nie jest mokre, bo wtedy robi się im zimno.

Po czym poznać, że psu jest zimno?

Bacznie obserwujmy psa. Pies, który odczuwa dyskomfort z powodu niskiej temperatury często trzęsie się z zimna, podkula ogon i popiskuje. Zdarza się, że jego sierść jest zjeżona, a pies zawraca do domu, jest niemrawy, powolny i ospały, niechętnie reaguje na wołanie opiekuna. Jeśli zazwyczaj chętnie witał się z innymi psami, a teraz ich unika, to również może to być spowodowane odczuwanym przez psa wyziębieniem.

Co zrobić kiedy nasz pies marznie na spacerze?

Możemy mu zaoferować odpowiednie psie ubranie. Ubieranie psów to temat dość kontrowersyjny i niekiedy budzący skrajne emocje. Większość psów nie przepada za ubieraniem, bo nie jest to dla nich  naturalne. Jeśli nie ma takiej potrzeby, to pozwólmy psu być psem. Zdarza się jednak, że psy marzną i wtedy dobrze jest zadbać o jego komfort, przygotowując go do założenia derki czy kurtki. Celowo napisałam przygotowując go, aby zwrócić uwagę na dobrostan psa i zbudowanie pozytywnego skojarzenia metodą małych kroków.

Nie każdy pies lubi śnieg. Zdarza się, że zabawy na śniegu bardzo podobają się psu, ale ich konsekwencje już niestety mniej. Wiedzą o tym właściciele psów długowłosych. Przy niskich temperaturach śnieg jest lekki i puszysty, ale kiedy temperatura jest bliska zeru staje się ciężki, zbity i przyczepia się do sierści tworząc ciężkie kule. Bywa też zmorą dla psów długouchych – oblepione śniegiem uszy stają się bardzo ciężkie, co jest nie tylko bardzo nieprzyjemne dla psa, ale może wywoływać ból i odmrożenia. Jak sobie z tym radzić? Możemy zamówić psu odpowiedni kombinezon, który chroni już nie tylko tułów, ale również łapy. Jeśli opiekun zdecyduje się go zakupić musi zwrócić uwagę na następujące kwestie: kombinezon nie może krępować psu ruchów, powinien być wykonany z oddychającej tkaniny, która nie filcuje sierści, a krój i rozmiar dobrany do konkretnego osobnika. Psy z długimi uszami można wyposażyć w specjalne nauszniki, tzw. snoody. Podobnie jak z kombinezonem należy psa przyzwyczaić do ich noszenia.

Jak zaplanować spacer?

Zimą lepiej jest pójść na krótki, ale aktywny spacer – możemy zwiększyć ilość spacerów, ale skrócić ich czas. Jeśli chcemy potrenować z psem np. posłuszeństwo, to unikajmy ćwiczeń statycznych, a wykonujmy więcej dynamicznych, wymagających poruszania się. Absolutnie nie zostawiajmy psa pod sklepem! Siedzenie w jednym miejscu na zamarzniętym chodniku, może mieć poważne konsekwencje. W miarę możliwości zaplanujmy najdłuższy spacer na porę dnia kiedy jest najcieplej, czyli zazwyczaj około południa. Jeśli wybieramy się na spacer w bardziej odległe miejsce, do którego zamierzamy jechać samochodem przygotujmy psu odpowiednie warunki. Możemy zaścielić ciepły drybed lub kocyk. Jeśli uprawiamy jakiś zimowy sport lub po prostu byliśmy na aktywnym spacerze, a nasz pies akceptuje derkę, możemy mu ją założyć na czas jazdy samochodem. Zima zaskakuje drogowców, ale wcale nie musi zaskakiwać opiekunów psów. Wystarczy się do niej odpowiednio przygotować!

Wolniej się porusza i więcej śpi. Czasami niedowidzi albo niedosłyszy. Zdarza się, że coś mu dolega, wymaga częstszych wizyt u weterynarza. Może ma mniejszy apetyt albo zupełnie na odwrót – zapomina, że już jadł. Wciąż potrzebuje uwagi i ciepła. Psi senior…

Kiedy pies jest seniorem? Wszystko zależy od rasy. Przyjmuje się, że u małych ras, to 10 – 12 rok życia. Rasy średnie osiągają wiek senioralny szybciej, bo około 8 – 10 roku życia. W przypadku ras dużych procesy starzenia postępują najszybciej i stają się seniorami mniej więcej w wieku 6 – 8 lat. Oprócz rasy będą o tym decydowały względy osobnicze, warunki środowiskowe i wiele innych czynników. Każdy opiekun chciałby, aby jego pupil żył jak najdłużej w dobrym zdrowiu. Co możemy zrobić, aby tak było? Jak dbać o psiego seniora?

• Profilaktyka – wiele chorób można wykryć na bardzo wczesnym etapie. Jeśli zauważymy zmiany w zachowaniu naszego psa warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. Pamiętajmy o regularnym zabezpieczeniu psiaka od kleszczy i szczepieniach. Niekiedy profilaktyczne badania krwi są w stanie wykryć problem jeszcze zanim pojawią się pierwsze symptomy choroby! Odpowiednio dobrane leki mogą znacząco poprawić komfort czworonoga i utrzymać go w formie na długo.

• Dostosowanie przestrzeni – bardzo istotne w przypadku psów z problemami z układem ruchu i dysfunkcją wzroku. Miska z wodą powinna znajdować się w łatwo dostępnym miejscu. Być może trzeba będzie wymienić miski na takie, z których psu łatwiej będzie jeść i pić. Jeśli nasz pies przyzwyczajony jest do spania na fotelu lub kanapie i ma problem ze wskakiwaniem możemy ustawić jakiś podest lub rampę, aby mógł nadal tam leżeć. Psy, które tracą wzrok mogą obijać się o meble i być zdezorientowane. Zadbajmy o to, aby przestrzeń była w miarę możliwości stała, nie przestawiajmy nagle mebli. W przypadku psów niewidomych możemy im kupić lub zrobić specjalną obręcz dystansującą mocowaną do obroży. Zapewni psu poczucie bezpieczeństwa i ułatwi poruszanie się. Jeśli mieszkamy w bloku a nasz pies ma problemy z pokonaniem schodów należy zastanowić się czy nie zacząć go znosić. W przypadku większych psów można zakupić specjalną uprzęż asekuracyjną wspomagają poruszanie się.

• Zapobieganie nadwadze – z wiekiem przemiana materii staje się wolniejsza i zdarza się, że psy tyją. Otyłość sprzyja powstawaniu chorób i obciąża stawy. Jeśli zauważymy, że nasz senior przybiera na wadze rozważmy zmniejszenie porcji lub obniżenie kaloryczności posiłku. Pamiętajmy, że starsze psy również mogą być aktywne! Odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne zapobiegają zanikom mięśni, a co za tym idzie dłużej utrzymują psy w dobrej formie.

• Aktywność i stymulacja intelektualna – zapobiegają demencji i opóźniają procesy starzenia się mózgu. Psy, które są poddawane procesowi uczenia się w starszym wieku starzeją się wolniej! Dostarczenie stymulacji poznawczej mogą zapewnić zajęcia brainwork lub nosework, które będą odpowiednie również dla psiaków z dysfunkcjami narządu ruchu.

• Wygodne miejsce do wypoczynku – odpowiednio dobrane legowisko, to takie które jest dostępne psu. Starsze psy mogą mieć problem z wchodzeniem na wyższe posłania. Dobrym wyborem będzie niezbyt wysoki materacyk. Pamiętajmy też o zapewnieniu komfortu termicznego. W naszym sklepie proponujemy legowiska z gąbki z warstwą Memory Foam. Jest to antyalergiczna pianka poliuretanowa, która ma za zadanie dopasować się do kształtu zwierzęcia i dbać o jego wygodę, podczas ciągłego użytkowania.

• Odpowiednie akcesoria spacerowe – potrzeby naszego psa zmieniają się z wiekiem. Zdarza się, że powodu problemów z układem ruchu potrzebne są odpowiednio dobrane szelki lub obroża. Można też dobrać lżejszy karabińczyk do smyczy. W naszej ofercie mamy specjalne szelki bezuciskowe zalecane również psim seniorom.

Nasz szczeniak od małego będzie spędzał dużo czasu biegając, skacząc i bawiąc się. Ma to duży wpływ na jego stawy. Możemy pomóc je chronić, dodając do posiłków odpowiednie suplementem diety. Ważny będzie również wysiłek fizyczny dostosowany do wieku oraz możliwości czworonoga, który pomoże ochronić szczenię przed dyskomfortem i wyniszczającymi skutkami zapalenia stawów w starszym wieku. Tylko dlatego, że sami uwielbiamy biegać, nie oznacza, że należy za wszelką cenę forsować w ten sposób wspólne spędzanie czasu z naszym pupilem.

Oczywiście dysplazja stawu biodrowego i inne schorzenia mogą dotknąć każdego psa. Jednak niektóre rasy są bardziej podatne na rozwój tych problemów zdrowotnych niż inne, w tym owczarki niemieckie, labradory i golden retrievery. Starsze psy mogą cierpieć na bóle stawów i sztywność. Dobrym rozwiązaniem będzie zamiana legowiska na ortopedyczne, które zapewni im większe wsparcie. Należy upewnić się, że jest łatwo dostępne, podobnie jak miski na jedzenie i wodę. Starsze psy często tracą słuch i wzrok, więc bądźmy cierpliwi i wyrozumiali dla swojego przyjaciela.